Er zijn verhalen die in stilte groeien — in de schaduw van gedachten, in de leegte van nachten waar niemand je hoort.
Stilte is zo’n verhaal.
Ik schreef het niet in één ruk. Het ontstond langzaam, zoals een echo die steeds terugkeert. Soms schreef ik dagenlang niets, omdat de stilte in mijn hoofd te luid was. En soms vloeiden de woorden vanzelf, alsof ze al jaren op me wachtten.
Ik wilde schrijven over de dingen waar we niet over praten. Over trauma, over het zwijgen dat ons kapotmaakt, maar ook over de kracht die stilte in zich kan dragen.
In het begin wist ik niet precies waar het verhaal naartoe ging — ik wist alleen dat er een dorp moest zijn, een meisje dat wilde verdwijnen, en een stem die haar terugriep.
Zo ontstond Elara.
🕯️ Fragment uit de verhaallijn
Elara stond aan de rand van het dorp, waar de lucht zwaar hing en zelfs de vogels niet durfden te zingen.
Niemand sprak hier hardop. De bewoners begroetten elkaar met blikken, niet met woorden.
“De stilte beschermt ons,” had een oude vrouw gefluisterd.
Maar Elara voelde dat de stilte juist iets verborg.
’s Nachts hoorde ze gefluister achter de muren — stemmen van mensen die al lang verdwenen waren.
Toen het kind van de buren spoorloos verdween, wist ze dat het dorp iets van haar eiste.
En dat zij de volgende was die door de stilte geroepen werd.
🌑 De symboliek van stilte
In Stilte is de stilte niet alleen een geluidloosheid.
Het is een levend wezen — een macht die mensen gevangen houdt in hun angsten, hun geheimen, hun verleden.
Maar het is ook de plek waar waarheid geboren wordt.
De stilte in het dorp weerspiegelt de stilte in onszelf.
De angst om te spreken. De schaamte om te voelen.
Maar net als Elara ontdekken we dat zwijgen ons niet redt — het verandert ons.
Pas wanneer we de stilte durven breken, kunnen we vrij worden.
✍️ Het schrijfproces
Tijdens het schrijven heb ik veel moeten loslaten.
Sommige hoofdstukken schreef ik huilend, andere in volledige rust.
Ik herkende mezelf in Elara — de strijd tussen verdwijnen en gezien worden, tussen stilte en waarheid.
Elke bladzijde werd een spiegel van wat ik zelf heb gevoeld:
de pijn, de schaamte, maar ook de hoop.
Stilte werd mijn manier om woorden te geven aan wat nooit gezegd mocht worden.
💫 De boodschap achter Stilte
Stilte gaat over de kracht van wat onuitgesproken blijft.
Over geheimen die generaties lang worden doorgegeven, en over mensen die leren dat zwijgen soms de zwaarste last is.
Aan de lezer wil ik zeggen:
de stilte in jou hoeft geen straf te zijn — het kan ook een begin zijn.
📖 Citaat uit het boek
“Ze dachten dat stilte haar zou breken.
Maar stilte leerde haar luisteren naar de stemmen die anderen niet konden horen.”
Reactie plaatsen
Reacties